Przeżywamy aktualnie Rok Eucharystyczny, którego symbolem i znakiem zewnętrznym jest ta lampka oliwna płonąca na ołtarzu. Pragnieniem bowiem Ojca Świętego jest, abyśmy - jako chrześcijanie - większą uwagę zwrócili w tym roku kościelnym na tajemnicę i rolę Eucharystii w naszym codziennym życiu, w jej różnych aspektach. Mówią o tym kolejne dokumenty kościelne wyda-ne w ostatnim czasie (encyklika Ecclesia de Eucharistia, instrukcja Redemptionis Sacramentum oraz list apostolski Mane nobiscum Domine). Tej tematyce pragniemy zatem również poświęcić nasze triduum ku czci bł. Bolesławy, szukając w jej nauczaniu eucharystycznych odniesień.

Przed 45 laty, w Białymstoku, umarła Służebnica Boża Bolesława Lament, założycielska Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny; dzisiaj została ona ogłoszona błogosławioną Kościoła. Tę córkę miasta Łowicza powołał Bóg do tworzenia katolickich zakładów opiekuńczo-wychowawczych oraz innych ognisk opieki duchowej w dalekim Petersburgu, Mohylewie, Żytomierzu, a po pierwszej wojnie światowej - zwłaszcza na ziemi pińskiej, białostockiej i wileńskiej. Prowadziła swoje dzieło wśród ustawicznych przeciwności, dwukrotnie przeżyła utratę całego dorobku założonego przez siebie zgromadzenia, nieraz przyszło jej oraz jej współsiostrom pracować w głodzie i bez własnego mieszkania. Miała zwyczaj umacniać się wówczas znanym hasłem duchowości ignacjańskiej: "Wszystko na większą chwałę Bożą". Ostatnie pięć lat swojego życia spędziła - sparaliżowana - z wielką cierpliwością i w rozmodleniu.

Przez całe życie odznaczała się szczególną wrażliwością na ludzką biedę, przejmował ją zwłaszcza los ludzi upośledzonych w społeczeństwie, ludzi zepchniętych na tak zwany margines życia czy nawet do świata przestępczego.

Dowiedz się co myślała o otaczającym jej świecie, ludziach i Bogu.

Pamięć ofiarnego życia m. Bolesławy i jej cnót pozostawała żywa w zgromadzeniu i u osób, które się z nią zetknęły. Podkreślano prawość jej charakteru, nieskazitelność obyczajów, nieustraszoną wiarę, bezgraniczną ufność, a przede wszystkim wielką miłość Boga i ludzi. Ponadto według powszechnej opinii miała dar kontemplacji, dar słowa, przez co pociągała młodzież do Boga. Ta sława świętości była powszechna jeszcze za jej życia i w chwili śmierci, przetrwała też do naszych czasów i ciągle wzrasta. Ludzie, którzy się modlą za jej pośrednictwem, otrzymują potrzebne łaski.